Hey gidi

Yıllardan 2003 veya 2004 çok fazla hatırlayamadım. Ergenlik dönemlerim…

Yaşamım sıradan bir gencin yaşamından farksız olsa da müzik konusunda beynimde fırtınalar estiği dönem. Ne duysam beni heyecanlandırıyor. Babamın plakları ile arkadaşların verdiği kaset ve cd’ler arasında gidip geliyorum, resmen zamanda yolculuk yapıyorum.

O zamanlar pink floyd , led zeppelin,deep purple kimdir nedir , babam sayesinde öğreniyorum. Bir de hayatıma ufaktan metal müzik giriyor, ama bu tarzı dinlerken kendi kendine gelişen bir huy ediniyorum, kesinlikle brutal vokal içeren grupları dinlememe huyu. O zamanlar kadın solistlerden çok erkekler brutal yaptiği icin kadın solist gruplarına yönelmeye çalışıyorum, bu da beni senfonik metal gruplarına yönlendiriyor. Yine bu günlerden birinde arkadaşımdan bir kaset alıyorum, içinde karışık şarkılar var ve evet o günlerde hala az da olsa kaset var. Dinlemeye başlıyorum, ilk şarkı çalmaya başlıyor, önce bir konuşma giriyor, hafiften de müziği duyuyorum.Sonra müzik… Sonra bir ses… olduğum yerde kalıyorum. Müzik ve ses o kadar mükemmel ki başa sarıp sarıp dinliyorum şarkıyı. Şimdi spotify’dan çat diye şarkının ismini görebiliyorsunuz, hatta dinlediğiniz şarkıları akıllı telefonlarınıza dinletip kim olduğunu bulabiliyorsunuz ya, işte o zamanlar teknoloji bu kadar gelişmiş değildi :)

Bir gece boyunca şarkı ve grubun adını öğrenme isteği ile kıvrandırdı beni. Bir yandan da heyecan icinde bu grubun diğer şarkılarını da dinlemek istiyordum. Sonunda öğrendim. Nightwish grubundan Elvenpath’mış şarkı. Solisti de Tarja Turunen’miş. Ben o sese resmen tutuldum, sürekli grubu dinliyordum. Hatta bilgisayar programcılığı ilk döneminde amatör olarak fan sitesi yapmıştım nightwish için. Belki bir gün konsere gelirler de oradan duyururum diye. Aslinda site daha cok Tarja içindi, sesinin gücüne hayrandım.

Günlerden bir gün End of an era albümü çıkardı nightwish ve Tarja’nın gruptan çıkarıldığını duyurdu. Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. Ben yepyeni bir albüm beklerken adamlar resmen bizi dinlemeyi bırakabilirsiniz diyordu. Ben de öyle yaptım. Senelerdir de Tarja’nin seslendirdiği şarkılar dışında hiçbirini dinlemiyorum,belki karışık çaldığım müzik listelerinde arada kaçmış olabilir,onda da nightwish olduğunu çok dikkatli dinlersem anlarım.O zamandan bu zamana iki solist geldi gruba,ama hiçbiri Tarja’nın hissettirdiği duyguları hissettiremediler. İster takıntı isterseniz saçmalık diyebilirsiniz.

Bu sabah işe giderken birden aklıma nightwish’den bir şarkı takıldı, hangisiydi derken dedim ki gel Bahar inat etme, dinle şu yeni şarkılardan dedim. Dinledim. Amaranth dinledim, bye bye beautiful dinledim, son çıkardıkları şarkıyı dinledim,dinledim dinledim, yok… Benim o zamanlar hissettiğim o heyecan yoktu içimde.Tarja’nın seslendirdiklerini dinlerken ise eskiye dair mutluluk, keşfetmenin ,heyecanla beklemenin hatırlanması…

Yani kısaca o günlerdeki heyecanım şimdi yok, sadece külleri kaldı. Geçmişe dönüp dönüp penceresini aralıyorum, o günlerdeki duygu yoğunluğumu geri getirmeye çalışıyorum. O zamanlar birşeyleri keşfediyorduk. Yeni diye bir kavram benim için gerçekten vardı. Yeniden kasıt özgün olması. Şimdi herşey ve herkes o kadar birbirine benziyor ve o kadar ulaşılabilir ki… Keşfetmenin ,arayıp bulmanın ,meraktan çatlamanın ne olduğunu neredeyse unutacağız. İşte bu da böyle aklımdan geçen bir düşünce anıydı. Merak edenler için o yıllarda hayran kaldığım ve hala severek dinlediğim nightwish şarkısını da buraya bırakıyorum.

Keşifle kalın.

28.08.2015 07:32