öylesine.

içim soğuk, gerçekten…

çalışma masamdan aldığım öylesine bir kağıt üzerine, ucu bitmiş kalemle yazmaya çalışıyorum düşüncelerimi. Uzun zamandır böylesine duygu yoğunluğu yaşamamıştım. İnsanları tanırım, onların ne düşündüklerini iyi bilirim diye zannederdim çoğu kez ve bir çoğunda yanılmamıştım da. Ama bazen senin gördüğün, senin hissettiğin, senin düşündüğün ile karşındaki insanların düşündüklerinin, hissettiklerinin bir olmaması ne kadar da garip oluyormuş. Üstüne bir de hayattaki değer yargılarıyla hareket etmek gerekiyorsa işler daha da karışmıyor değil. Bir yanda duygular düşünceler kaosunda düzenimi ararken bir yandan da “ben ne yapıyorum böyle? toparlanmalıyım! ” diyen iç sesimi takip etmeye çalışıyorum. Evet, bu aralar baya bocalıyorum, ama bu ilk değil ve son da olmayacak. Hayatın getirdiklerinden… veya götürdüklerinden diyelim :) .Bu küçük notu veya bir iç sesin dışa vurumunu bitirirken bana kızgın insanların kalmamasını ümit ediyorum :)