Ne diyorum ben???

Yine bilgisayarın başında “acaba günlüğüme ne yazsam??” bakışı ve kafamda soru işaretleri ile oturuyorum.Aslında bunu sık sık yapıyorum.Ve her seferinde yazamamamın ve hayatımla ilgili soru işaretlerinin nereden geldiğini düşünüyorum.Ve bunlar ile ilgili bazı teoriler üretiyorum ama bu teoriler birleştiğinde gerçekten kocaman bir kara delik beni kendisine doğru çekmeye başlıyor.Ve o sırada ben sadece düşünmemeye çalışıyorum.Tüm o kurduğum düşünceleri kafamdan atmaya çalışıyorum.Sonuçta ne kadar çabalasam da düşünmeden edemiyorum.Aslında kimliğim belliyken ve çok ciddi(!) bir günlüğe sahipken bu düşüncelerimi ve duygularımı açıklama işi bana hiçte cazip gelmiyor.Ama sonra “tamam peki,başka nereye yazacağım ki,hazır elimde site varken neden bedava bir günlük edineyimki” diyip üşengeç tarafımın ağır bastığını hissediyorum.Bunu okuyan varsa da napalım,en azından bu kısma kadar okuyan varsa teşekkür ederim eğer sıkıldıysanız başka bir blog bulun kendinize :)

Neyse,nerede kalmıştım??Şu hayat meselesi…evet oldukça karmaşık duygular içerisindeyim.Sanki daha önce hiç düşünmemişim de,şimdi yeni yeni düşünmeye başlamışım gibi karışığım.Hayattan beklentilerim çoktu…”tu”…çünkü o zaman hayat bana hayat gibi geliyordu..Yani kitabın sadece kapağını görmüştüm.Şimdi ise kitabın içindekiler sayfasındayım ve bu beni korkutuyor..(biraz..[iç ses]).Mesela bu içindekiler sayfasını okuya okuya bitiremiyorum yapacaklarım o kadar çok ki..hala planını okuma aşamasındayım.Ve birşeyleri farkediyorum bu planları yaparken…Örneğin,ilham kazanmak için pek az şey yaptığımı farkettim bugün.İlham kaynaklarımı tüketmişim.Bu yüzden yaptığım çoğu şeyden zevk alamıyorum.Ayrıca fazla düşünüyorum.Adımlarımı atarken fazla düşünmem iyi belki ama bu düşünme meselesini fazla abartıyorum sanırım.Yani kaç kişi oturup hayatının gidişatı hakkında teoriler üretir ki..Hayatı yaşar ve bitirir..Ben de normal insanlar gibi “sadece yaşamayı” özledim açıkçası ama bunu durduramıyorum artık.DüşünMe-Yaşa felsefesinden uzağım şu sıralar.

He bir de mezuniyet meselesi var.O konuya hiç şuanda girmeyeyim.Yeniden duygularım ve düşüncelerim yoğunlaşınca mezuniyet konusunu açabilirim.Ama şimdi açarsam sabaha kadar yazarım sanırım…

Ovvv çok ciddi bir yazı oldu…Neyse..