Bugün anılarıma yenildim

Son zamanlarda odam üstüme üstüme geliyor. Nedeni belli. Eşyalar ve onların üzerimdeki ağırlıkları… Buna son vermem gerekiyor aslında. Bugün de bu amaçla eşyalarımı toparlayıp gereksizleri atmak , işe yarayacakları ise vermek istedim.

Çalışma masamın en altındaki dolabı açtım, burayı halledersem tüm çalışma masamı boşaltıp ,  odamdan çıkarabilirim diye düşündüm. Başlangıç noktam bu dolap olmalıydı…Tozlu raflar arasından bir bir elime ne geçerse çıkarmaya başladım.Elime her geçen eşyanın beynimde farklı bir anının izi olduğunu farkettim. Her biri farklı bir oyundu. Farklı bir tiyatral gösteri… Ve hepsinde saf mutluluk vardı.

Sonuç olarak,

Küçükken uğraştığım şeylerin ne kadar basit olsa da bana  mutluluk verdiğini hatırladım.

Sanki o eşyaları atarsam çocukluğumu sonsuza kadar kaybedeceğimi düşündüm. Onları atarsam bir daha hiçbirşey hatırlayamayacak gibi hisettim.

Ve ben bugün anılarıma yenildim arkadaş.